تمام آنچه شما باید قبل از شروع درمان ارتودنسی بدانید

اجزای مختلف بریس ارتودنسی چیست؟
دانستن نام اجزای مختلف بریس می تواند در طول دوره ی ارتودنسی  مفید باشد. در ادامه لیستی از واژگان ارتودنسی مرتبط به بریس ها موجود است که به هر کدام از آنها به صورت جدا می پردازیم.

• براکت ها

براکت ها بخشی از پرانتزی است که به طور مستقیم به دندان های شما وصل می کنیم. آنها به طور معمول از ترکیبی از استیل ضدزنگ ، نیکل ، سرامیک یا سایر مواد با کیفیت بالا ساخته می شوند ، بنابراین از دوام بالایی برخوردار هستند. براکت ها دارای قلاب یا درب های ریز هستند که سیم آنها را می چسبانند و با بستن درب یا با استفاده از الاستیک بالای سیم ، ایمن می شوند.

•  چسب

چسب دندان از لحاظ فنی نوعی همان ماده پیوندی کامپوزیتی است که برای پر کردن دندان یا درزگیرها از آن استفاده می کنیم. این چسب برای اتصال براکت ها به دندان ها استفاده می شود. در بعضی موارد ، ممکن است در کنار چسب از نوارهای فلزی در دندانهای پشتی استفاده کنیم تا به بریس ها قدرت و پایداری بیشتری ببخشیم.

• سیم ارتودنسی

سیم های ارتودنسی (آرچ وایر)(Archwires) سیم های اصلی بوده که قالب فک بالا و پایین می شود. برخی از سیم ها دارای حافظه هستند و می توانند توسط ارتودنتیست خم شوند و پیچ بخورند تا درون شکاف براکت قرار بگیرند. پس از مدتی (۶ تا ۱۰ هفته) با بازگشت سیم ها به موقعیت حافظه شان، فشار ایجاد شده باعث حرکت دندان همراه با سیم می شود. سیم های ارتودنسی هر جلسه پیشروی می کنند و سیم بعدی که نصب می شود ممکن است ضخیم تر و قوی تر از سیم قبلی باشد و فشار بیشتری را به دندانی که سیم قبلی تا حدودی حرکت داده است، وارد کند که در کل حس سفت کردن را به بیمار می دهد.

• الاستیک

بیشتر بیماران در بعضی از مراحل برنامه درمانی خود به الاستیک نیاز خواهند داشت ، اما برای بیمارانی که نیاز به اصلاح نیش دارند ، از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. معمولاً الاستیک بین قلاب براکت فوقانی و قلاب براکت تحتانی پیچیده می شود و برای تصحیح یک اوربایت ، دندان های فوقانی را به عقب می کشد یا دندانهای پایین را به سمت عقب می برند.  از نوارهای لاستیکی برای موقعیتهای مختلف استفاده می شود ، آنها برای جمع آوری دندانهای فوقانی و تحتانی  می توانند مفید باشند.

• بند

بند های ارتودنسی حلقه هایی هستند که به دور دندان های عقبی یا آسیا بسته می شوند. ارتودنتیست ها اندازه ی این بند ها را بر اساس اندازه ی دندان بیمار انتخاب کرده و با استفاده از ابزارهای دندان پزشکی آنها را محکم می کنند. معمولا این بند ها دارای اتصالات فلزی هستند که به آنها جوش داده شده است و سیم ارتودنسی از داخل این اتصالات عبور می کند. در گذشته این بند ها از استیل رنگ ثابت ساخته می شده اند اما امروزه بریس های سرامیکی به دلیل برخورداری از سطوح مختلف شفافیت بسیار کمتر از بریس های فلزی قابل رویت بوده و بسیار محبوب می باشند. بند های ارتودنسی با چسب های مخصوصی به دندان متصل می شوند.